Murat Aslan’a 3 Soru

Sevgili okuyucular, bugünkü üç sorum, farklı işletmeleri başarıdan başarıya taşıyan çok değerli şef; mutfak koordinatörü Murat Aslan’a... Murat Aslan “Mengen Anadolu Aşçılık MeslekLisesi”nin ilk mezunlarından, dolayısıyla ülkemizde aşçılık eğitimi almış ilk şeflerden. Şu anda çeşitli sosyal, fahri projelere oldukça destek olmak ve yer almakla beraber, aslen “Big Chefs Restaurant”larını koordine ediyor.

 

Bu alana meyledenler, eğitim alanlar ve yeni mezunlara vizyon katması, esin kaynağı olması dileğiyle, lezzetler!

 

1-      Neden aşçılık? Neden aşçılık lisesi sonrası bu meslek? Başka fikirlerin ve planların da var mıydı? Bu yolda gelişmen ve tutunman neye bağlı?

“Neden aşçılık?” Baştan başlamak gerek. İlkokulda Anadolu Lisesi sınavları vardı. O zamanlarda (24-25 sene önce) sınav sistemi değişik ve sınava girmeden 5 okul tercih edebiliyorsun. Sağolsun ilkokul öğretmenim tercihlerden birini “Mengen Anadolu Aşçılık Meslek Lisesi” yazdı. “Öğretmenim aşçı mı olacağım, bu kadar mı beni gözden çıkardın” diye ağladığımı bilirimJ. Ve okulu kazandım. Hem de can dostlarımdan, eski arkadaşım Erkan Kıyıcıoğlu ile beraber... Evet, Erkan’la ilkokulu da aynı yerde okuduk. Hatta uzaktan bir akrabalık durumu da var. 2 tane 11 yaşında çocuk aynı okulu kazanınca rahmetli babalarımız geldiler ve okulu gördüler. Nasıl bir “rehabilitasyon” uyguladılarsa o zaman ki okul yönetimi babalarımıza J, bizi Mengen’e 1 sene hazırlık sınıfı okuduktan sonra yatay geçişle başka bir Anadolu Lisesi ne aldırmak üzere karar verdiler. Yoksa ikimizde Balıkesir-Gönen’liyiz. Aşçılık ile bağlantımız anne yemeği yemekten ibaret. Velhasıl 1 sene geçti. Yatay geçiş işi yattı. Bizi bu sefer ortaokuldan sonra sizi Fen Lisesi’ne aldırırız diye kandırdılarJ. O zamanlar 4 sene aşçılık okulu, sonra Fen lisesi okusaydım zaten kesin moleküler mutfakta ben çığır açardım ve Ferran Adria hikâye olurdu herhaldeJ. Sonra staj zamanı geldi. Yaş 15-16. Kan kaynıyor. İlk staj yeri Antalya… Çalıştığım otel iyi, insanlar iyi, mesleki bilgiler iyi… Ve böylece mesleğe başladım. Anlayacağın şu dur ki; başlarken bir nedeni yok… Yaşadıkça ben de öğrendim nedenini: ben bu işi sevmiştim! 

Her insanın hayatında fikirler ve planlar vardır. Ama benim planım; okula başladığımda bir an önce oradan kurtulmaktı ilk zamanlarJ. Anladım ki bulaşınca kurtulmak zormuş… Şaka bir yana bu mesleği yapmaya karar verdikten sonraki planlar hep zaten mesleki yönde oldu ve hala öyle devam ediyor.

Bu yolda gelişmem ise bir kişiye bağlı. Şöyle bir dönüm noktam var diye düşünüyorum; 1997 senesinde Four Seasons Otel’e başladım ve İtalyan şef Carlo Bernardini ile çalıştım. O zamandan sonra aşçılığa bakış açım değişti diyebilirim.

Bu yolda tutunmam diye bir şey yok. Çok şükür iyi bir yerde ve pozisyonda çalışıyoruz ama hayat zaten tutunma çabası ile devam ediyor… Teknoloji gelişiyor, ürünler değişiyor, konseptler değişiyor, her şey yenileniyor. Bunları takip etmek zorundasın. Yani sürekli araştırma yapıp mesleğine tutunacaksın ki bu yolda tutunmaya devam edebilesin. 

 

2-      Mutfaktaki gizli tutkun/hazzın? 

Adı üzerinde gizliJ. Yok yok herhangi bir gizli tutkum yok. En büyük haz ise; eğittiğim bir personelin, o yemeği olması gerektiği gibi yaptıktan sonra gözlerindeki mutluluğu görmek, onunla paylaşmak… Onun hazzını paylaşmak… 

 

3-      Gıda, aşçılık ve yemek üzerine gözde alıntın/sözün?

Kıyamet kopana kadar insanlar yemek yiyecek ve bu meslek hiç bitmeyecek… Onun için değerini bilmek gerek!