Osman GÜLDEMİR

Ülkemizde yeme-içme yayıncılığının geçmişte çok yaygın ve profesyonel yapılmadığı bilgisiyle Metro Gastro dergisini ele almamız ve değerlendirmemiz objektif olacaktır. Tabi mukayeseye girmeden; mümkün mertebe etik kalmaya çalışarak… İlk raflara; dolayısıyla biz okuyuculara erişim başlangıcının pek de stratejik; yani uzun vadeli olacağı düşüncesinde olmayan bu yeme içme dergisinin ana teması tabiki adından da anlaşıldığı üzerine gastronomi. Yani ‘mutfak bilimi’; yani ‘iyi yeme-içme’; yani ‘mutfak kültürü’; yani ‘kültür ve yemek arasındaki bağlantı’; yani yemekle ilgili daha birçok şey… İşte gayet bu amaca uygun olarak Metro Gastro; ‘çok [i] ’ değerli Nilhan ARAS editörlüğünde yola koyulur. Evet, tabiki kendisinin de kabul ettiği ve sürekli dile getirdiği şekilde ilk zamanlarda alanın profesyoneli değildir. Ancak yüksek enerjisi, araştırma hevesi, çok okuması ve haliyle güzel yazabilmesi avantajlarıyla hız alır; kotardıkça daha da iyilerini başarır. İlk sayılarda ince bir popüler de

#Aslında bu işte bir yanlışlık var!# Tüketici olarak bir aşçıdan ne beklersiniz? Tabiki çok lezzetli yemekler pişirmesini… Ancak çoğu zaman tüketilen bazı çok “lezzetli” yemekler, o gecenizi hastanede geçirmenize sebep olabilir. Hatta daha da ötesi maalesef ki bazen uzun süreli tedaviler gerektiren hastalıklara ve bazen de ölümlere… Yani, yine Harper Pennington’un meşhur sözüne dönerek durum özetlememiz gerekirse: “Milletin gücü aşçıların ellerindedir.” İnsanlar iyi beslenirlerse iyi çalışırlar, yaratıcılıkları ve üretkenlikleri o derece üstün olur. Amma durum tersi ise vay o toplumun haline!... O yüzden özellikle bu mesleğin eğitimini alan kişiler, diğerlerine de model olacaklarını düşünerek en azından aşağıdaki özellikleri karşılamaları gerekmektedir. Böylece en başta kendilerinin maddi kazançları ve tabi ki tüketicileri için faydalı olacaktır. Nitekim eğitim kurumları “oteller ve lokantalar” gibi işletmelerin hatalı uygulamalarını model almadan, ideal için “istendik d