Tadı Damağımda Kalan Ülke: Mısır

Bitirdiğimiz dönem UludağÜniversitesi, aşçılık programı öğrencilerimiz Tadı Damağımda Kalan Ülke: Mısır [1] isimli kitabı okudular. Yeme içme teması üzerinden gerçek bir yaşantının aktarıldığı bu güzel kitap üzerine özetler ve tanıtım yazıları yazdılar.

Aşağıya değerli öğrencilerimin kalemlerinden ufak alıntılar yapıyorum.

Sizlere de tavsiye ederek, lezzetle dolu ve bol okumalı günler diliyorum!...

 “Çocuklar ailelerinin küçük birer aynalarıdır. Onlara baktığımızda aileleri ve yaşantıları hakkında küçük ya da büyük ipuçları elde ederiz. Bu kitapta yazarımızın unutamadığı ve hafızasından silemediği çocukluk yılları hakkında güzel bilgilere ulaşmaktayız.” Büşra Varol

“Yazarımız ülkesinin mutfağında yer alan yemekleri, mutfaktan gelen kokuları, pazar seferlerini, kalabalık ailesine ve ülkesine duyduğu özlemi kendi hayat biçimini anlatmaktadır.” Gözde Tüfekçi

“Kitap Colette’in Mısır'da geçen hayatını; Kahire’deki evde pişen yemekleri, mutfaktan gelen kokuları, pazar seferlerini anlatmaktadır.” Özge Köle

“Colette’nin hayatını anlattığı kitap girişte annesi ile başlıyor. Colette, her gün onun ziyaretine gidiyor ve Çin usulü sebzeli karides getiriyor fakat o bunu yemeyi reddediyor.” Ramazan Aydın

“Çin usulü değil diyor ve gözlerini kapatıyor.” Muhammet Çelik

“Colette babasının rahatsızlığından dolayı Kahire'de ki babaannesi ve dedesinin yanına gönderilen küçük bir kızdır.” Neslihan Nayır

“Amaç; Collette’in kafasını dağıtıp yeni bir ortama alışmasıdır.” Sakıp Ünsal

“Küçük yaşta tanıştığı Mısır’ı çok seviyor. Özellikle de Mısır mutfağının eşsiz tatlarını denemiş ve onlardan başka yiyecekler yiyemez olmuştur.” Zeynep Cof

“Mısır düğünlerinde yapılan birçok yemek vardır. Bunlardan bazıları; patlıcanlı püre, midye tava, maydanoz, domates, tavuk köfteleri, börülce, domates, zeytinyağlı enginardır.” Harun Sarıpolat

“Hafta sonları dedesiyle kaçamak yapıp mahalle pastanesine gidip, pasta vb. gıda ürünlerini yemekteydiler (anneannesi kızdığı için kaçamak).” Sibel Yıldırım

“Colette Ahmet’e yardım etmeyi ve onun hazırladığı atıştırmalık yiyecekleri yemeyi çok sever. Mısırda annesinden uzak ama mutlu bir çocukluk geçirir.” Ayşegül Kayhan

“… zaman zaman mutfağa girip evin aşçıbaşısı olan Ahmet’e, küçük yaşında olmasına rağmen yardım etmiş, yemekler öğrenmiştir. Babaannesi Colette’e bundan dolayı bir kez kızmış ve ona ‘iyi aile kızları böyle şeyler yapmaz’ diye çıkışmıştır. Hatta ona mutfağa girmeyi yasaklamıştır.” Sevinç Sarıca

“Ahmet çok yetenekli bir aşçı. Colette ondan çok şey öğreniyor. Colette’in mutfağa merakı Mısır’a ilk geldiğinde yediği simitten kaynaklanıyor.” Fatih Erkam Ergün

“Colette babaannesinin aşçısı Ahmet’i çok sever. Onun yaptığı iki yemeği çok sever. Birincisi kimyon ve sarımsakla tatlandırılmış, taze kişniş serpiştirilmiş kırmızı mercimek; ikincisi ise pazılı mercimektir.” Sebahattin Doruk

“Colette ilk aşk duygusunu gittiği kampta tatmıştır. Oradaki yemekleri beğenmemiştir. Babaannesi her hafta ona sevdiği yemekleri yapıp göndermekteydi. Oradaki arkadaşıyla yemeğini paylaşıyordu.” Gökhan Fidanlı

“Colette manastırda pişirilen yemekleri beğenmez. Manastırın aşçısı iyi birisiydi ancak elinde malzemesi yoktu.” İsmail Demirel

“O, evde pişen yemek kokularını pazar seferlerini, misafirler için yapılan kanepeleri öğrenmek için hem Fransa’da hem de Mısır’da mutfağa girmek için can atan bir kişiliğe sahiptir.” Ruşan Çelik

 “Poker günlerinde çekmecelerden iyi gümüşler, çatal, bıçaklar, değerli eşyalar çıkartılırdı.” Ferhat Karakuş

“Fransa’da en yakın hissettiği kişi anneannesinin aşçısı olan Georgette idi.” Tuğba Büyükyavuz

“16 yaşında anneannesinin aşçısı Georgette vefat ediyor. Ve Colette çok üzülüyor, günlerce suskun kalıyor.” Halil Engin

“Aradan yıllar geçiyor ve Colette James ile evleniyor ve hiç sevmediği Fransa’dan ayrılıp New York’a yerleşiyorlar. Burada artık kendi mutfağı olur ve gizli gizli, mutfakta bir emanetçi gibi değil de rahat bir şekilde, bildiği yemekleri yapıyordu.” Elif Dilekli

“Dedesi ve babaannesinin vefatı üzerine ergenlik yıllarını Paris’te geçiren yazarımız yaşadıklarını ve tattıklarını maalesef kimseye anlatamayacaktır. Kahire’ye 25 yıl boyunca uğramayan yazarımız ilk gidişinde evlerinde çocukluk arkadaşı Abdullah’la karşılaşıyor ve bir yerde uzun süre oturup sohbet ediyorlar.” Merve Aydıner

“En son ziyaret amaçlı binaya girdiğinde en çok mutfağı merak ediyor, görmek istiyordu. Fakat ne Ahmet’in yemeklerinin kokusu, ne babaannesinin sesleri, ne Ayşe'nin varlığı... Hiç biri yoktu. Kahire'yi gezdikten sonra da her şeyin, her yerin değiştiğine çok üzülüyordu.” Furkan Güçler

“Yazarı mutlu eden ayrıntılar sadece yemeklerde gizlidir. Kızıyla birlikte yediği turşu, ta’ammiyye (iç bakla köftesi) ve bıldırcın gibi yemekler onu tekrardan eskilere götürür.” Hatice Merve Yücel

“Yeni Kahire’den pek memnun olmayan Colette eski anılarını canlandırır, çocukluğunda dolandığı yerleri gezip gördükten sonra kitabı yazmaya karar verir.” Yüksel Yılmaz

“Öğrendiği yemekler ve çocukluğuna anlam katan kokular kalmıştı bir tek Colette’te. Mısır’da, geriye yemek tutkusu olan küçük bir kız bırakmıştı o evde.” Fatmagül Erdem

“Yazarımız burada özlem duyduğu kalabalık ailesini, mutfağında pişen yemeklerini, pazar seferlerini, evini, ailesiyle yaşadığı anlarını, yaşadığı ülkeyi ve ülkesine duyduğu özlemi dile getirmiştir.” Zeynep Açar

“Kısacası yazar ülkesinin mutfağında yaşanmış hikâyeleri, pişen yemekleri, atıştırmalıkları, mutfaktan gelen kokuları ele alırken bir bakıma da yaşadığı ülkeyi tanıtmıştır.” Sinem Güngördü

“Kitapta ayrıca Mısır’a özgü yemek tarifleri de anlatılmaktadır. Bunlar düğünlerde, özel günlerde yapılan ve yazarın çok sevdiği yemeklerdir.” Emrah Işık

“Kitap Colette Rossant’ın hatıralarıyla dolu çocukluk ve gençlik yıllarından başlayıp günümüze kadar gelen süreyi anlatmaktadır.” Gamze Zobar

“Mısır’da kaldığı zamanlardan, babaannesinin poker günlerinden, düğünlerden, paskalya ve Noel’deki yeme içme alışkanlıklarından bize bilgiler veriyor.” Mustafa Metin

“Kitapta bizlerle birçok lezzet paylaşılmıştır. Sofra kültürleri, eğlencelerde hazırlanan yemekler, yöresel tatlardan bahsedilmiştir.” Volkan Kızıltepe

 “Bu kitap, sürükleyici ve ilgi çekici; okuyanların merak duygusunu arttıran bir kitap…” Fatma Güngör

“Mısır hayallerinde ve tadı damağında kalan ülkeydi…” Özden Yurdakoş

“Anılar geçmişe duyulan özlem sunucu oluşan duyguların yansımalarıdır. Kötü bile olsa her anı güzeldir.” Tayfun Solak

---

[1] Colette Rossant, Tadı Damağımda Kalan Ülke: Mısır, Oğlak Yayıncılık