Osman GÜLDEMİR

Nicole Mones’un [1] aşk/macera türünde olan “Son Çinli Şef” adlı romanı, İngilizce aslından Berna Yılmazcan tarafından çevrilerek, Doğan Kitap’ta 2008 yılında basılmış. Benim okuyabilmem de 2011’leri bulmuş; 3 yılcık, hemen okuyuvermişim. Her neyse şaka bir yana, kitap gerçekten oldukça sürükleyici ve bir başlanınca ardındaki bölümler merak edilerek hızlı bir şekilde okunuyor. Kitap okumada merak iyi bir etken fakat bu kitapta yemekte var, aşta var, âdette var, kurgu da… Haliyle yeme-içme eksenli hârika bir roman olduğunu söylemek için başka bir şeye ihtiyaç duyulmuyor. Kitabın örgüsüne gelince; bir dergide yemek yazarı olan Maggie’nin eşi Matt beklenmedik bir kaza ile ölür. Maggie biricik aşkının yitkinliğiyle üzüntüye boğulur. Bunun üzerine de eşinin sahibi olduğu hukuk firmasının Çin ofisinden şok edici bir haber alır. Çok sevdiği rahmetli eşi Matt’in Çinli bir kadından çocuk sahibi olduğu iddia edilmektedir. Ve çocuğun vasileri babalık, dolayısıyla miras davası

Sevgili dostlar; bugün sorularımızı, Türk mutfağı deyince uluslararası düzeyde sözü geçen; Türkçe, İngilizce, Almanca mutfak kültürü ve yemek kitapları basılan; Saqi Books tarafınca yayınlanan “Sufi Cuisine [i] ” isimli kitabıyla Gourmand Cookbook Award [Gurmand Yemek Kitabı Ödülü] alan, çok değerli araştırmacı ve yazar, sayın Dr. Nevin Halıcı ’ya yöneltiyoruz. 1-       Birçok ülkede, yeme-içme üzerine deneyimlerde bulundunuz. Bu kapsamda ülkemizi değerlendirdiğinizde ortaya ne gibi sonuçlar çıkıyor? Ülkemiz mutfak kültürüne pozitif katkı sağlayacak ne gibi çalışmalar yürütülmeli? Ne gibi projeler geliştirilmeli? Türk mutfağı dünyanın en iyi mutfakları arasında yer almasına rağmen mutfakla ilgili kültürel çalışmalar 1970’li yıllarda Konya Turizm Derneği’nin çalışmalarıyla başladı. Yemek yarışmalarıyla başlayan çalışmalar 1980 yılında   “Geleneksel Türk Yemekleri ve Beslenme Sempozyumu” ve 1986-1994 yıllarında uluslararası alanda üst düzey yabancı uzmanların katılımıyla

Eveet, bunlar da belli bir süre ardından okulumuzun bahçesi!... Yeni tohumlar da aldık, uygun vakitlerde dikeceğiz, zamanla değişimleri sizlere yansıtacağım. Geçen fotoğaflarını koyamadığım kırmızı fesleğenler, salatalara, soslara, hatta sadece yemesi harika oluyor. Bilmeyenler için; sindirim sistemine, ağız kokularını engellemeye bire bir...  Bu da maydanozlarımızın biraz daha büyümüş halleri. Suladıkça boy veriyorlar; köklerine zarar vermeden yaprak kısımlarını makasla kesiyoruz, tekrar tekrar sürüp yaprak açıyorlar... Bunlar da daha önce de tanışmış olduğunuz semiz otlarının torunları (onlar artık hücrelerimizde), soğuklar başladığından dolayı bu dönemden sonra yeni yapraklar açacağını sanmıyoruz, seneye artık... Bu da göz bebeği cevizimiz, karganın hediyesi; baktı önceki diktiğimiz cevizler rahmetli oldu, garipleri sevindireyim dedi. Başardı da, çok sevindik, artık bu ceviz özel koruma altında!... Biberlerimiz, zehir mi zehir, güzel acılardan. Sarımsaklı v